zvẉčnīk
zvẉčnīk m 〈N mn -īci〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | zvučnik |
| G | zvučnika |
| D | zvučniku |
| A | zvučnik |
| V | zvučniče |
| L | zvučniku |
| I | zvučnikom |
| množina | |
| N | zvučnici |
| G | zvučnika |
| D | zvučnicima |
| A | zvučnike |
| V | zvučnici |
| L | zvučnicima |
| I | zvučnicima |
Definicija
| 1. | tehn. uređaj koji električne impulse pretvara u zvuk [sistemski zvučnik; zvučnik za niske tonove] |
| 2. | naprava koja pojačava glas pri sporazumijevanju na veće udaljenosti |
| 3. | fon. rij. suglasnik (konsonant, šumnik) pri čijem izgovoru glasnice titraju; zvučni glas, v. zvučan Δ |
Etimologija
✧ vidi zvẉk
