kompozícija
kompozícija ž
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | kompozicija |
| G | kompozicije |
| D | kompoziciji |
| A | kompoziciju |
| V | kompozicijo |
| L | kompoziciji |
| I | kompozicijom |
| množina | |
| N | kompozicije |
| G | kompozicija |
| D | kompozicijama |
| A | kompozicije |
| V | kompozicije |
| L | kompozicijama |
| I | kompozicijama |
Definicija
| 1. | način na koji su složeni elementi nekog umjetničkog djela [alegorijska kompozicija, lik.] |
| 2. | glazb. a. djelo koje je rezultat glazbenog stvaranja [višeglasna kompozicija] b. meton. teorija pisanja skladbe [učiti kompoziciju] |
| 3. | rezultat aranžiranja, dovođenja u red, raspored unutar neke cjeline [kompozicija novinskog članka; kompozicija željezničkih vagona]; niz, poredak |
| 4. | spoj različitih tvari [kompozicija tla]; mješavina, sastavnica, smjesa |
| 5. | ekon. sporazum između dužnika koji ide u stečaj i njegovih vjerovnika da oni prihvaćaju namirenje u iznosu koji je manji od stvarnog duga |
| 6. | mat. binarna operacija na funkcijama koja se zadaje uzastopnom primjenom funkcija u određenom redoslijedu, npr. g (fx) |
Etimologija
✧ vidi komponírati
