konstruktivìzam
konstruktivìzam m 〈G -zma, N mn -zmi〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | konstruktivizam |
| G | konstruktivizma |
| D | konstruktivizmu |
| A | konstruktivizam |
| V | konstruktivizme |
| L | konstruktivizmu |
| I | konstruktivizmom |
| množina | |
| N | konstruktivizmi |
| G | konstruktivizama |
| D | konstruktivizmima |
| A | konstruktivizme |
| V | konstruktivizmi |
| L | konstruktivizmima |
| I | konstruktivizmima |
Definicija
| 1. | pov. umj. od 1920. pravac koji stvarnost predstavlja osnovnim geometrijskim oblicima (kockama, valjcima itd.) u skladu s razvojem tehnike i industrijalizacije (»estetika mašine«) |
| 2. | fil. učenje koje prenaglašava ulogu spoznavajućeg subjekta u izgradnji spoznate stvarnosti |
Etimologija
✧ vidi konstruírati
