pòkretati
pòkretati (koga, što, se) nesvrš. 〈prez. pòkrećēm, pril. sad. pòkrećūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| pokretati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | pokrećem |
| 2. | pokrećeš |
| 3. | pokreće |
| množina | |
| 1. | pokrećemo |
| 2. | pokrećete |
| 3. | pokreću |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | pokretat ću |
| 2. | pokretat ćeš |
| 3. | pokretat će |
| množina | |
| 1. | pokretat ćemo |
| 2. | pokretat ćete |
| 3. | pokretat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | pokretah |
| 2. | pokretaše |
| 3. | pokretaše |
| množina | |
| 1. | pokretasmo |
| 2. | pokretaste |
| 3. | pokretahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | pokretao sam |
| 2. | pokretao si |
| 3. | pokretao je |
| množina | |
| 1. | pokretali smo |
| 2. | pokretali ste |
| 3. | pokretali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam pokretao |
| 2. | bio si pokretao |
| 3. | bio je pokretao |
| množina | |
| 1. | bili smo pokretali |
| 2. | bili ste pokretali |
| 3. | bili su pokretali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | pokreći |
| množina | |
| 1. | pokrećimo |
| 2. | pokrećite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| pokrećući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| pokretao, pokretala, pokretalo | |
| pokretali, pokretale, pokretala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| pokretan, pokretana, pokretano | |
| pokretani, pokretane, pokretana | |
Etimologija
✧ vidi pokrénuti
