benáviti
benáviti (, se) nesvrš. 〈prez. bènāvīm (se), pril. sad. -vēći (se), gl. im. -vljēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| benaviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | benavim |
| 2. | benaviš |
| 3. | benavi |
| množina | |
| 1. | benavimo |
| 2. | benavite |
| 3. | benave |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | benavit ću |
| 2. | benavit ćeš |
| 3. | benavit će |
| množina | |
| 1. | benavit ćemo |
| 2. | benavit ćete |
| 3. | benavit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | benavljah |
| 2. | benavljaše |
| 3. | benavljaše |
| množina | |
| 1. | benavljasmo |
| 2. | benavljaste |
| 3. | benavljahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | benavio sam |
| 2. | benavio si |
| 3. | benavio je |
| množina | |
| 1. | benavili smo |
| 2. | benavili ste |
| 3. | benavili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam benavio |
| 2. | bio si benavio |
| 3. | bio je benavio |
| množina | |
| 1. | bili smo benavili |
| 2. | bili ste benavili |
| 3. | bili su benavili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | benavi |
| množina | |
| 1. | benavimo |
| 2. | benavite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| benaveći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| benavio, benavila, benavilo | |
| benavili, benavile, benavila | |
Definicija
| 1. | () pričati gluposti; budaliti |
| 2. | (se) praviti budalu (benu) od sebe, glupariti se |
Etimologija
✧ vidi bȅna
