prednjáčiti
prednjáčiti nesvrš. 〈prez. prèdnjāčīm, pril. sad. -čēći, gl. im. -čēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| prednjačiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | prednjačim |
| 2. | prednjačiš |
| 3. | prednjači |
| množina | |
| 1. | prednjačimo |
| 2. | prednjačite |
| 3. | prednjače |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | prednjačit ću |
| 2. | prednjačit ćeš |
| 3. | prednjačit će |
| množina | |
| 1. | prednjačit ćemo |
| 2. | prednjačit ćete |
| 3. | prednjačit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | prednjačah |
| 2. | prednjačaše |
| 3. | prednjačaše |
| množina | |
| 1. | prednjačasmo |
| 2. | prednjačaste |
| 3. | prednjačahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | prednjačio sam |
| 2. | prednjačio si |
| 3. | prednjačio je |
| množina | |
| 1. | prednjačili smo |
| 2. | prednjačili ste |
| 3. | prednjačili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam prednjačio |
| 2. | bio si prednjačio |
| 3. | bio je prednjačio |
| množina | |
| 1. | bili smo prednjačili |
| 2. | bili ste prednjačili |
| 3. | bili su prednjačili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | prednjači |
| množina | |
| 1. | prednjačimo |
| 2. | prednjačite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| prednjačeći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| prednjačio, prednjačila, prednjačilo | |
| prednjačili, prednjačile, prednjačila | |
Definicija
| 1. | () ići naprijed, ispred drugih; predvoditi |
| 2. | (u čemu) osobito se isticati u čemu, biti prvi ili među prvima [prednjačiti u učenju] |
Etimologija
✧ vidi prȅd
