prèčuti
prèčuti (što) svrš. 〈prez. prèčujēm, pril. pr. -ūvši, prid. rad. prèčuo〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| prečuti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | prečujem |
| 2. | prečuješ |
| 3. | prečuje |
| množina | |
| 1. | prečujemo |
| 2. | prečujete |
| 3. | prečuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | prečut ću |
| 2. | prečut ćeš |
| 3. | prečut će |
| množina | |
| 1. | prečut ćemo |
| 2. | prečut ćete |
| 3. | prečut će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | prečuh |
| 2. | preču |
| 3. | preču |
| množina | |
| 1. | prečusmo |
| 2. | prečuste |
| 3. | prečuše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | prečuo sam |
| 2. | prečuo si |
| 3. | prečuo je |
| množina | |
| 1. | prečuli smo |
| 2. | prečuli ste |
| 3. | prečuli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam prečuo |
| 2. | bio si prečuo |
| 3. | bio je prečuo |
| množina | |
| 1. | bili smo prečuli |
| 2. | bili ste prečuli |
| 3. | bili su prečuli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | prečuj |
| množina | |
| 1. | prečujmo |
| 2. | prečujte |
| glagolski prilog prošli | |
| prečuvši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| prečuo, prečula, prečulo | |
| prečuli, prečule, prečula | |
Definicija
| 1. | slabo čuti, ne zapaziti da je što rečeno |
| 2. | ne htjeti čuti, ne htjeti uvažiti; oglušiti se o što |
Etimologija
✧ pre-1 + v. čuti
