prìgrabiti
prìgrabiti (što) svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. prìgrabljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| prigrabiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | prigrabim |
| 2. | prigrabiš |
| 3. | prigrabi |
| množina | |
| 1. | prigrabimo |
| 2. | prigrabite |
| 3. | prigrabe |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | prigrabit ću |
| 2. | prigrabit ćeš |
| 3. | prigrabit će |
| množina | |
| 1. | prigrabit ćemo |
| 2. | prigrabit ćete |
| 3. | prigrabit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | prigrabih |
| 2. | prigrabi |
| 3. | prigrabi |
| množina | |
| 1. | prigrabismo |
| 2. | prigrabiste |
| 3. | prigrabiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | prigrabio sam |
| 2. | prigrabio si |
| 3. | prigrabio je |
| množina | |
| 1. | prigrabili smo |
| 2. | prigrabili ste |
| 3. | prigrabili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam prigrabio |
| 2. | bio si prigrabio |
| 3. | bio je prigrabio |
| množina | |
| 1. | bili smo prigrabili |
| 2. | bili ste prigrabili |
| 3. | bili su prigrabili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | prigrabi |
| množina | |
| 1. | prigrabimo |
| 2. | prigrabite |
| glagolski prilog prošli | |
| prigrabivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| prigrabio, prigrabila, prigrabilo | |
| prigrabili, prigrabile, prigrabila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| prigrabljen, prigrabljena, prigrabljeno | |
| prigrabljeni, prigrabljene, prigrabljena | |
Definicija
pejor. silom ili lukavošću prisvojiti što [prigrabiti imanje; prigrabiti vlast]
Etimologija
✧ pri- + v. grabiti
