òbalaviti
òbalaviti (što, se) svrš. 〈prez. òbalavīm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. òbalavljen〉,
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| obalaviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | obalavim |
| 2. | obalaviš |
| 3. | obalavi |
| množina | |
| 1. | obalavimo |
| 2. | obalavite |
| 3. | obalave |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | obalavit ću |
| 2. | obalavit ćeš |
| 3. | obalavit će |
| množina | |
| 1. | obalavit ćemo |
| 2. | obalavit ćete |
| 3. | obalavit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | obalavih |
| 2. | obalavi |
| 3. | obalavi |
| množina | |
| 1. | obalavismo |
| 2. | obalaviste |
| 3. | obalaviše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | obalavio sam |
| 2. | obalavio si |
| 3. | obalavio je |
| množina | |
| 1. | obalavili smo |
| 2. | obalavili ste |
| 3. | obalavili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam obalavio |
| 2. | bio si obalavio |
| 3. | bio je obalavio |
| množina | |
| 1. | bili smo obalavili |
| 2. | bili ste obalavili |
| 3. | bili su obalavili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | obalavi |
| množina | |
| 1. | obalavimo |
| 2. | obalavite |
| glagolski prilog prošli | |
| obalavivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| obalavio, obalavila, obalavilo | |
| obalavili, obalavile, obalavila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| obalavljen, obalavljena, obalavljeno | |
| obalavljeni, obalavljene, obalavljena | |
Etimologija
✧ vidi òbaliti
