obùzēti
obùzēti (koga, što) svrš. 〈prez. ȍbuzmēm, pril. pr. -ēvši, imp. obùzmi, prid. rad. ȍbuzeo, prid. trp. ȍbuzēt〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| obuzeti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | obuzmem |
| 2. | obuzmeš |
| 3. | obuzme |
| množina | |
| 1. | obuzmemo |
| 2. | obuzmete |
| 3. | obuzmu |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | obuzet ću |
| 2. | obuzet ćeš |
| 3. | obuzet će |
| množina | |
| 1. | obuzet ćemo |
| 2. | obuzet ćete |
| 3. | obuzet će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | obuzeh |
| 2. | obuze |
| 3. | obuze |
| množina | |
| 1. | obuzesmo |
| 2. | obuzeste |
| 3. | obuzeše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | obuzeo sam |
| 2. | obuzeo si |
| 3. | obuzeo je |
| množina | |
| 1. | obuzeli smo |
| 2. | obuzeli ste |
| 3. | obuzeli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam obuzeo |
| 2. | bio si obuzeo |
| 3. | bio je obuzeo |
| množina | |
| 1. | bili smo obuzeli |
| 2. | bili ste obuzeli |
| 3. | bili su obuzeli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | obuzmi |
| množina | |
| 1. | obuzmimo |
| 2. | obuzmite |
| glagolski prilog prošli | |
| obuzevši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| obuzeo, obuzela, obuzelo | |
| obuzeli, obuzele, obuzela | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| obuzet, obuzeta, obuzeto | |
| obuzeti, obuzete, obuzeta | |
Definicija
| 1. | zaokupiti, zahvatiti, spopasti, svladati (za kakav osjećaj, misao itd.) |
| 2. | rij. obuhvatiti, obgrliti, obujmiti |
Etimologija
✧ o (b)- + v. uzeti
