òpiti
òpiti (se) svrš. 〈prez. ȍpijēm (se), pril. pr. -īvši (se), imp. òpīj (se), prid. trp. opìjen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| opiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | opijem |
| 2. | opiješ |
| 3. | opije |
| množina | |
| 1. | opijemo |
| 2. | opijete |
| 3. | opiju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | opit ću |
| 2. | opit ćeš |
| 3. | opit će |
| množina | |
| 1. | opit ćemo |
| 2. | opit ćete |
| 3. | opit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | opih |
| 2. | opi |
| 3. | opi |
| množina | |
| 1. | opismo |
| 2. | opiste |
| 3. | opiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | opio sam |
| 2. | opio si |
| 3. | opio je |
| množina | |
| 1. | opili smo |
| 2. | opili ste |
| 3. | opili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam opio |
| 2. | bio si opio |
| 3. | bio je opio |
| množina | |
| 1. | bili smo opili |
| 2. | bili ste opili |
| 3. | bili su opili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | opij |
| množina | |
| 1. | opijmo |
| 2. | opijte |
| glagolski prilog prošli | |
| opivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| opio, opila, opilo | |
| opili, opile, opila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| opijen / opit, opijena / opita, opijeno / opito | |
| opijeni / opiti, opijene / opite, opijena / opita | |
Definicija
| 1. | (se) zapasti u stanje omame, pijanstva od vina ili kojeg drugog alkoholnog pića; napiti se |
| 2. | (se čime) pren. zanijeti se, oduševiti se, opajati se |
| 3. | (koga), v. napiti (2b) |
Etimologija
✧ o (b)- + v. piti
