osùjetiti
osùjetiti (koga, što) svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. osùjećen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| osujetiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | osujetim |
| 2. | osujetiš |
| 3. | osujeti |
| množina | |
| 1. | osujetimo |
| 2. | osujetite |
| 3. | osujete |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | osujetit ću |
| 2. | osujetit ćeš |
| 3. | osujetit će |
| množina | |
| 1. | osujetit ćemo |
| 2. | osujetit ćete |
| 3. | osujetit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | osujetih |
| 2. | osujeti |
| 3. | osujeti |
| množina | |
| 1. | osujetismo |
| 2. | osujetiste |
| 3. | osujetiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | osujetio sam |
| 2. | osujetio si |
| 3. | osujetio je |
| množina | |
| 1. | osujetili smo |
| 2. | osujetili ste |
| 3. | osujetili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam osujetio |
| 2. | bio si osujetio |
| 3. | bio je osujetio |
| množina | |
| 1. | bili smo osujetili |
| 2. | bili ste osujetili |
| 3. | bili su osujetili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | osujeti |
| množina | |
| 1. | osujetimo |
| 2. | osujetite |
| glagolski prilog prošli | |
| osujetivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| osujetio, osujetila, osujetilo | |
| osujetili, osujetile, osujetila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| osujećen, osujećena, osujećeno | |
| osujećeni, osujećene, osujećena | |
Definicija
spriječiti koga u namjeri da što učini; onemogućiti [osujetiti plan; osujetiti nečije zle namjere]
Etimologija
✧ o (b)- + v. sujeta
