Hrvatski jezični portal

ȍtomān

ȍtomān m

Izvedeni oblici
jednina
N otoman
G otomana
D otomanu
A otoman
V otomane
L otomanu
I otomanom
množina
N otomani
G otomana
D otomanima
A otomane
V otomani
L otomanima
I otomanima
Definicija
1. reg. mekan divan, ležaj bez naslona; kanape, počivaljka
2. teža tkanina pojačana utkanim ripsom
Etimologija
njem. Ottomanne; fr. ottoman (e): turska (ležaljka) ← arap. Uṭmän: Osman = Otoman