òzōn
òzōn m 〈G ozóna〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | ozon |
| G | ozona |
| D | ozonu |
| A | ozon |
| V | ozone |
| L | ozonu |
| I | ozonom |
| množina | |
| N | ozoni |
| G | ozona |
| D | ozonima |
| A | ozone |
| V | ozoni |
| L | ozonima |
| I | ozonima |
Definicija
kem. alotropski oblik kisika čija molekula ima tri atoma kisika, O3; u zraku nastaje pri električnim izbojima (munje, iskrenje) i jakom ultraljubičastom zračenju posebno u visokim slojevima atmosfere gdje tvori ozonski sloj koji štiti površinu Zemlje od štetnog ultraljubičastog zračenja; ima prepoznatljiv miris; upotrebljava se za čišćenje vode i zraka te u tehnici bijeljenja
Etimologija
✧ grč. ózōn: koji miriše ← ózein: mirisati
