ozloglašávati
ozloglašávati (koga, što) nesvrš. 〈prez. ozloglàšāvām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| ozloglašavati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | ozloglašavam |
| 2. | ozloglašavaš |
| 3. | ozloglašava |
| množina | |
| 1. | ozloglašavamo |
| 2. | ozloglašavate |
| 3. | ozloglašavaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | ozloglašavat ću |
| 2. | ozloglašavat ćeš |
| 3. | ozloglašavat će |
| množina | |
| 1. | ozloglašavat ćemo |
| 2. | ozloglašavat ćete |
| 3. | ozloglašavat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | ozloglašavah |
| 2. | ozloglašavaše |
| 3. | ozloglašavaše |
| množina | |
| 1. | ozloglašavasmo |
| 2. | ozloglašavaste |
| 3. | ozloglašavahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | ozloglašavao sam |
| 2. | ozloglašavao si |
| 3. | ozloglašavao je |
| množina | |
| 1. | ozloglašavali smo |
| 2. | ozloglašavali ste |
| 3. | ozloglašavali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam ozloglašavao |
| 2. | bio si ozloglašavao |
| 3. | bio je ozloglašavao |
| množina | |
| 1. | bili smo ozloglašavali |
| 2. | bili ste ozloglašavali |
| 3. | bili su ozloglašavali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | ozloglašavaj |
| množina | |
| 1. | ozloglašavajmo |
| 2. | ozloglašavajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| ozloglašavajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| ozloglašavao, ozloglašavala, ozloglašavalo | |
| ozloglašavali, ozloglašavale, ozloglašavala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| ozloglašavan, ozloglašavana, ozloglašavano | |
| ozloglašavani, ozloglašavane, ozloglašavana | |
Etimologija
✧ vidi ozloglásiti
