navòditi
navòditi nesvrš. 〈prez. nàvodīm, pril. sad. nàvodēći, imp. navòdi, gl. im. nàvođēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| navoditi | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | navodim |
| 2. | navodiš |
| 3. | navodi |
| množina | |
| 1. | navodimo |
| 2. | navodite |
| 3. | navode |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | navodit ću |
| 2. | navodit ćeš |
| 3. | navodit će |
| množina | |
| 1. | navodit ćemo |
| 2. | navodit ćete |
| 3. | navodit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | navođah |
| 2. | navođaše |
| 3. | navođaše |
| množina | |
| 1. | navođasmo |
| 2. | navođaste |
| 3. | navođahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | navodio sam |
| 2. | navodio si |
| 3. | navodio je |
| množina | |
| 1. | navodili smo |
| 2. | navodili ste |
| 3. | navodili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam navodio |
| 2. | bio si navodio |
| 3. | bio je navodio |
| množina | |
| 1. | bili smo navodili |
| 2. | bili ste navodili |
| 3. | bili su navodili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | navodi |
| množina | |
| 1. | navodimo |
| 2. | navodite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| navodeći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| navodio, navodila, navodilo | |
| navodili, navodile, navodila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| navođen, navođena, navođeno | |
| navođeni, navođene, navođena | |
Definicija
| 1. | (koga na što) vodeći koga učiniti da dođe na mjesto ili da učini ono što onaj koji navodi želi [navoditi na grijeh] |
| 2. | (što) odrediti čemu putanju ili smjer; skrenuti |
| 3. | (što, koga) spomenuti, ponoviti čije riječi, doslovno prenijeti; citirati |
Frazeologija
⃟ navoditi vodu na svoj mlin raditi misleći u prvom redu na svoju korist
Etimologija
✧ na- + v. voditi
