admonírati
admonírati (koga, što) dv. 〈prez. admònīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Dv. | |
|---|---|
| infinitiv | |
| admonirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | admoniram |
| 2. | admoniraš |
| 3. | admonira |
| množina | |
| 1. | admoniramo |
| 2. | admonirate |
| 3. | admoniraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | admonirat ću |
| 2. | admonirat ćeš |
| 3. | admonirat će |
| množina | |
| 1. | admonirat ćemo |
| 2. | admonirat ćete |
| 3. | admonirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | admonirah |
| 2. | admoniraše |
| 3. | admoniraše |
| množina | |
| 1. | admonirasmo |
| 2. | admoniraste |
| 3. | admonirahu |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | admonirah |
| 2. | |
| 3. | |
| množina | |
| 1. | |
| 2. | |
| 3. | |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | admonirao sam |
| 2. | admonirao si |
| 3. | admonirao je |
| množina | |
| 1. | admonirali smo |
| 2. | admonirali ste |
| 3. | admonirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam admonirao |
| 2. | bio si admonirao |
| 3. | bio je admonirao |
| množina | |
| 1. | bili smo admonirali |
| 2. | bili ste admonirali |
| 3. | bili su admonirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | admoniraj |
| množina | |
| 1. | admonirajmo |
| 2. | admonirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| admonirajući | |
| glagolski prilog prošli | |
| admoniravši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| admonirao, admonirala, admoniralo | |
| admonirali, admonirale, admonirala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| admoniran, admonirana, admonirano | |
| admonirani, admonirane, admonirana | |
Definicija
izreći/izricati komu opomenu; opomenuti, ukoriti, upozoriti
Etimologija
✧ lat. admonēre
