nástojati
nástojati (na čemu, oko čega) nesvrš. 〈prez. -jīm, pril. sad. -jēći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| nastojati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | nastojim |
| 2. | nastojiš |
| 3. | nastoji |
| množina | |
| 1. | nastojimo |
| 2. | nastojite |
| 3. | nastoje |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | nastojat ću |
| 2. | nastojat ćeš |
| 3. | nastojat će |
| množina | |
| 1. | nastojat ćemo |
| 2. | nastojat ćete |
| 3. | nastojat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | nastojah |
| 2. | nastojaše |
| 3. | nastojaše |
| množina | |
| 1. | nastojasmo |
| 2. | nastojaste |
| 3. | nastojahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | nastojao sam |
| 2. | nastojao si |
| 3. | nastojao je |
| množina | |
| 1. | nastojali smo |
| 2. | nastojali ste |
| 3. | nastojali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam nastojao |
| 2. | bio si nastojao |
| 3. | bio je nastojao |
| množina | |
| 1. | bili smo nastojali |
| 2. | bili ste nastojali |
| 3. | bili su nastojali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | nastoji |
| množina | |
| 1. | nastojimo |
| 2. | nastojite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| nastojeći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| nastojao, nastojala, nastojalo | |
| nastojali, nastojale, nastojala | |
Definicija
ulagati napore, težiti da se što postigne; truditi se, zalagati se
