lȅktor
lȅktor m
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | lektor |
| G | lektora |
| D | lektoru |
| A | lektora |
| V | lektore |
| L | lektoru |
| I | lektorom |
| množina | |
| N | lektori |
| G | lektora |
| D | lektorima |
| A | lektore |
| V | lektori |
| L | lektorima |
| I | lektorima |
Definicija
| 1. | nastavnik praktičar na visokim školama (ob. za strane jezike) |
| 2. | osoba koja čita i jezično-stilski ispravlja i dotjeruje rukopise |
| 3. | kat. a. drugi po redu od četiriju nižih činova svećenstva b. v. čitač (4) |
| 4. | kazal. učitelj jezika i pravilnog izgovora u kazalištu |
Onomastika
♦ pr. (prema zanimanju, od zast. značenja učitelj, čitač): Lȅktorić (Velika Gorica)
Etimologija
✧ lat. lector: čitač ≃ legere: čitati
