luftírati
luftírati nesvrš. 〈prez. lùftīrām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Nesvršeni | |
---|---|
infinitiv | |
luftirati | |
prezent | |
jednina | |
1. | luftiram |
2. | luftiraš |
3. | luftira |
množina | |
1. | luftiramo |
2. | luftirate |
3. | luftiraju |
futur | |
jednina | |
1. | luftirat ću |
2. | luftirat ćeš |
3. | luftirat će |
množina | |
1. | luftirat ćemo |
2. | luftirat ćete |
3. | luftirat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | luftirah |
2. | luftiraše |
3. | luftiraše |
množina | |
1. | luftirasmo |
2. | luftiraste |
3. | luftirahu |
perfekt | |
jednina | |
1. | luftirao sam |
2. | luftirao si |
3. | luftirao je |
množina | |
1. | luftirali smo |
2. | luftirali ste |
3. | luftirali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam luftirao |
2. | bio si luftirao |
3. | bio je luftirao |
množina | |
1. | bili smo luftirali |
2. | bili ste luftirali |
3. | bili su luftirali |
imperativ | |
jednina | |
2. | luftiraj |
množina | |
1. | luftirajmo |
2. | luftirajte |
glagolski prilog sadašnji | |
luftirajući | |
glagolski pridjev aktivni | |
luftirao, luftirala, luftiralo | |
luftirali, luftirale, luftirala | |
glagolski pridjev pasivni | |
luftiran, luftirana, luftirano | |
luftirani, luftirane, luftirana |
1. | (što) puštati svjež zrak u prostoriju; zračiti, prozračivati |
2. | () žarg. pejor. ništa ne željeti raditi; besposličariti, dangubiti |