màgnēt
màgnēt m 〈G magnéta〉
jednina | |
---|---|
N | magnet |
G | magneta |
D | magnetu |
A | magnet |
V | magnete |
L | magnetu |
I | magnetom |
množina | |
N | magneti |
G | magneta |
D | magnetima |
A | magnete |
V | magneti |
L | magnetima |
I | magnetima |
1. | fiz. tijelo koje, oko sebe stvara magnetsko polje, privlači željezo ili čelik, a odbija dijamagnetike, ima S i J pol |
2. | pren. onaj koji privlači pozornost [bila je magnet za novinare] |