rastùmačiti
rastùmačiti svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. rastùmačen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| rastumačiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | rastumačim |
| 2. | rastumačiš |
| 3. | rastumači |
| množina | |
| 1. | rastumačimo |
| 2. | rastumačite |
| 3. | rastumače |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | rastumačit ću |
| 2. | rastumačit ćeš |
| 3. | rastumačit će |
| množina | |
| 1. | rastumačit ćemo |
| 2. | rastumačit ćete |
| 3. | rastumačit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | rastumačih |
| 2. | rastumači |
| 3. | rastumači |
| množina | |
| 1. | rastumačismo |
| 2. | rastumačiste |
| 3. | rastumačiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | rastumačio sam |
| 2. | rastumačio si |
| 3. | rastumačio je |
| množina | |
| 1. | rastumačili smo |
| 2. | rastumačili ste |
| 3. | rastumačili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam rastumačio |
| 2. | bio si rastumačio |
| 3. | bio je rastumačio |
| množina | |
| 1. | bili smo rastumačili |
| 2. | bili ste rastumačili |
| 3. | bili su rastumačili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | rastumači |
| množina | |
| 1. | rastumačimo |
| 2. | rastumačite |
| glagolski prilog prošli | |
| rastumačivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| rastumačio, rastumačila, rastumačilo | |
| rastumačili, rastumačile, rastumačila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| rastumačen, rastumačena, rastumačeno | |
| rastumačeni, rastumačene, rastumačena | |
Definicija
razjasniti, objasniti, protumačiti
