bȉč
bȉč m 〈N mn bìčevi, G bȉčēvā〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | bič |
| G | biča |
| D | biču |
| A | bič |
| V | biču |
| L | biču |
| I | bičem |
| množina | |
| N | bičevi |
| G | bičeva |
| D | bičevima |
| A | bičeve |
| V | bičevi |
| L | bičevima |
| I | bičevima |
Definicija
| 1. | uzica od kože ili od upredenih niti pričvršćena na držak da bi služila za šibanje (obično konja za vuču), pričvršćen kožnati ili konopljeni dio za bičalje |
| 2. | taj dio i bičalje zajedno |
| 3. | pren. napast, teror, pokora, nesreća koja se podnosi (okrutna vlast, najezde nametnika itd.) |
Sintagma
∆ Bič Božji pov. nadimak hunskog vođe Atile (5. st.) i tijekom povijesti drugih autokrata, poznatih po okrutnosti [pucati/fijukati bičem]
Frazeologija
⃟ zob i bič pol. = mrkva i bič, bič i mrkva
Etimologija
✧ prasl. *bičь (polj. bicz) ≃ v. biti2
