razjáriti
razjáriti (koga, se) svrš. 〈prez. ràzjārīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ràzjāren〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| razjariti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | razjarim |
| 2. | razjariš |
| 3. | razjari |
| množina | |
| 1. | razjarimo |
| 2. | razjarite |
| 3. | razjare |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | razjarit ću |
| 2. | razjarit ćeš |
| 3. | razjarit će |
| množina | |
| 1. | razjarit ćemo |
| 2. | razjarit ćete |
| 3. | razjarit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | razjarih |
| 2. | razjari |
| 3. | razjari |
| množina | |
| 1. | razjarismo |
| 2. | razjariste |
| 3. | razjariše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | razjario sam |
| 2. | razjario si |
| 3. | razjario je |
| množina | |
| 1. | razjarili smo |
| 2. | razjarili ste |
| 3. | razjarili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam razjario |
| 2. | bio si razjario |
| 3. | bio je razjario |
| množina | |
| 1. | bili smo razjarili |
| 2. | bili ste razjarili |
| 3. | bili su razjarili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | razjari |
| množina | |
| 1. | razjarimo |
| 2. | razjarite |
| glagolski prilog prošli | |
| razjarivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| razjario, razjarila, razjarilo | |
| razjarili, razjarile, razjarila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| razjaren, razjarena, razjareno | |
| razjareni, razjarene, razjarena | |
Definicija
dovesti (se) u stanje jarosti, postati jarostan; razbješnjeti se, razgnjeviti se
