saòpćiti
saòpćiti (što) svrš. 〈prez. sàopćīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. sàopćen, gl. im. saopćénje〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| saopćiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | saopćim |
| 2. | saopćiš |
| 3. | saopći |
| množina | |
| 1. | saopćimo |
| 2. | saopćite |
| 3. | saopće |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | saopćit ću |
| 2. | saopćit ćeš |
| 3. | saopćit će |
| množina | |
| 1. | saopćit ćemo |
| 2. | saopćit ćete |
| 3. | saopćit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | saopćih |
| 2. | saopći |
| 3. | saopći |
| množina | |
| 1. | saopćismo |
| 2. | saopćiste |
| 3. | saopćiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | saopćio sam |
| 2. | saopćio si |
| 3. | saopćio je |
| množina | |
| 1. | saopćili smo |
| 2. | saopćili ste |
| 3. | saopćili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam saopćio |
| 2. | bio si saopćio |
| 3. | bio je saopćio |
| množina | |
| 1. | bili smo saopćili |
| 2. | bili ste saopćili |
| 3. | bili su saopćili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | saopći |
| množina | |
| 1. | saopćimo |
| 2. | saopćite |
| glagolski prilog prošli | |
| saopćivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| saopćio, saopćila, saopćilo | |
| saopćili, saopćile, saopćila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| saopćen, saopćena, saopćeno | |
| saopćeni, saopćene, saopćena | |
Definicija
| 1. | izdati saopćenje; priopćiti |
| 2. | dati kome što na znanje; obavijestiti |
