semàntika
semàntika ž 〈D L -ici〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | semantika |
| G | semantike |
| D | semantici |
| A | semantiku |
| V | semantiko |
| L | semantici |
| I | semantikom |
| množina | |
| N | semantike |
| G | semantika |
| D | semantikama |
| A | semantike |
| V | semantike |
| L | semantikama |
| I | semantikama |
Definicija
| 1. | lingv. grana lingvistike koja proučava pojedine riječi, njihove oblike i grupacije kao nosioce određena značenja te kao sredstva za označivanje predmeta, pojava i odnosa u materijalnom i duhovnom svijetu; utvrđuje glavne procese koji vode do promjena u značenju riječi |
| 2. | log. a. opća oznaka za teoriju istinitosti logičkih rečenica i nizove b. mat. dio formalnoga sustava koji svakom iskazanom elementu logičkoga računa pridružuje jedan od znakova koji pripadaju svijetu označenih (signifikata) |
Etimologija
✧ vidi sȇm
