privòditi
privòditi (koga, što) nesvrš. 〈prez. prìvodīm, pril. sad. prìvodēći, gl. im. prìvođēnje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| privoditi | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | privodim |
| 2. | privodiš |
| 3. | privodi |
| množina | |
| 1. | privodimo |
| 2. | privodite |
| 3. | privode |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | privodit ću |
| 2. | privodit ćeš |
| 3. | privodit će |
| množina | |
| 1. | privodit ćemo |
| 2. | privodit ćete |
| 3. | privodit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | privođah |
| 2. | privođaše |
| 3. | privođaše |
| množina | |
| 1. | privođasmo |
| 2. | privođaste |
| 3. | privođahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | privodio sam |
| 2. | privodio si |
| 3. | privodio je |
| množina | |
| 1. | privodili smo |
| 2. | privodili ste |
| 3. | privodili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam privodio |
| 2. | bio si privodio |
| 3. | bio je privodio |
| množina | |
| 1. | bili smo privodili |
| 2. | bili ste privodili |
| 3. | bili su privodili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | privodi |
| množina | |
| 1. | privodimo |
| 2. | privodite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| privodeći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| privodio, privodila, privodilo | |
| privodili, privodile, privodila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| privođen, privođena, privođeno | |
| privođeni, privođene, privođena | |
Etimologija
✧ vidi prìvesti
