progòniti
progòniti (koga, što) nesvrš. 〈prez. prògonīm, pril. sad. prògonēći, prid. trp. prògonjen, gl. im. prògonjēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| progoniti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | progonim |
| 2. | progoniš |
| 3. | progoni |
| množina | |
| 1. | progonimo |
| 2. | progonite |
| 3. | progone |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | progonit ću |
| 2. | progonit ćeš |
| 3. | progonit će |
| množina | |
| 1. | progonit ćemo |
| 2. | progonit ćete |
| 3. | progonit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | progonjah |
| 2. | progonjaše |
| 3. | progonjaše |
| množina | |
| 1. | progonjasmo |
| 2. | progonjaste |
| 3. | progonjahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | progonio sam |
| 2. | progonio si |
| 3. | progonio je |
| množina | |
| 1. | progonili smo |
| 2. | progonili ste |
| 3. | progonili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam progonio |
| 2. | bio si progonio |
| 3. | bio je progonio |
| množina | |
| 1. | bili smo progonili |
| 2. | bili ste progonili |
| 3. | bili su progonili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | progoni |
| množina | |
| 1. | progonimo |
| 2. | progonite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| progoneći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| progonio, progonila, progonilo | |
| progonili, progonile, progonila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| progonjen, progonjena, progonjeno | |
| progonjeni, progonjene, progonjena | |
Definicija
| 1. | prema prognati |
| 2. | juriti za onim koji je u bijegu |
| 3. | izvrgavati stalnim neprilikama (u javnom radu, u službi itd.) |
| 4. | izvrgavati koga neprijateljskom i lošem postupku, osobito zbog političkih i vjerskih uvjerenja |
Etimologija
✧ pro-4 + v. goniti
