propúštati
propúštati (koga, što) nesvrš. 〈prez. pròpūštām, pril. sad. -ajūći, prid. trp. pròpušten, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| propuštati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | propuštam |
| 2. | propuštaš |
| 3. | propušta |
| množina | |
| 1. | propuštamo |
| 2. | propuštate |
| 3. | propuštaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | propuštat ću |
| 2. | propuštat ćeš |
| 3. | propuštat će |
| množina | |
| 1. | propuštat ćemo |
| 2. | propuštat ćete |
| 3. | propuštat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | propuštah |
| 2. | propuštaše |
| 3. | propuštaše |
| množina | |
| 1. | propuštasmo |
| 2. | propuštaste |
| 3. | propuštahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | propuštao sam |
| 2. | propuštao si |
| 3. | propuštao je |
| množina | |
| 1. | propuštali smo |
| 2. | propuštali ste |
| 3. | propuštali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam propuštao |
| 2. | bio si propuštao |
| 3. | bio je propuštao |
| množina | |
| 1. | bili smo propuštali |
| 2. | bili ste propuštali |
| 3. | bili su propuštali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | propuštaj |
| množina | |
| 1. | propuštajmo |
| 2. | propuštajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| propuštajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| propuštao, propuštala, propuštalo | |
| propuštali, propuštale, propuštala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| propuštan, propuštana, propuštano | |
| propuštani, propuštane, propuštana | |
Etimologija
✧ vidi propùstiti
