protùmačiti
protùmačiti (što, kome) svrš. 〈prez. protùmačīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. protùmačen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| protumačiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | protumačim |
| 2. | protumačiš |
| 3. | protumači |
| množina | |
| 1. | protumačimo |
| 2. | protumačite |
| 3. | protumače |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | protumačit ću |
| 2. | protumačit ćeš |
| 3. | protumačit će |
| množina | |
| 1. | protumačit ćemo |
| 2. | protumačit ćete |
| 3. | protumačit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | protumačih |
| 2. | protumači |
| 3. | protumači |
| množina | |
| 1. | protumačismo |
| 2. | protumačiste |
| 3. | protumačiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | protumačio sam |
| 2. | protumačio si |
| 3. | protumačio je |
| množina | |
| 1. | protumačili smo |
| 2. | protumačili ste |
| 3. | protumačili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam protumačio |
| 2. | bio si protumačio |
| 3. | bio je protumačio |
| množina | |
| 1. | bili smo protumačili |
| 2. | bili ste protumačili |
| 3. | bili su protumačili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | protumači |
| množina | |
| 1. | protumačimo |
| 2. | protumačite |
| glagolski prilog prošli | |
| protumačivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| protumačio, protumačila, protumačilo | |
| protumačili, protumačile, protumačila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| protumačen, protumačena, protumačeno | |
| protumačeni, protumačene, protumačena | |
Definicija
učiniti jasnim; objasniti, rastumačiti
