prováliti
prováliti svrš. 〈prez. pròvālīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. pròvāljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| provaliti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | provalim |
| 2. | provališ |
| 3. | provali |
| množina | |
| 1. | provalimo |
| 2. | provalite |
| 3. | provale |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | provalit ću |
| 2. | provalit ćeš |
| 3. | provalit će |
| množina | |
| 1. | provalit ćemo |
| 2. | provalit ćete |
| 3. | provalit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | provalih |
| 2. | provali |
| 3. | provali |
| množina | |
| 1. | provalismo |
| 2. | provaliste |
| 3. | provališe |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | provalio sam |
| 2. | provalio si |
| 3. | provalio je |
| množina | |
| 1. | provalili smo |
| 2. | provalili ste |
| 3. | provalili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam provalio |
| 2. | bio si provalio |
| 3. | bio je provalio |
| množina | |
| 1. | bili smo provalili |
| 2. | bili ste provalili |
| 3. | bili su provalili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | provali |
| množina | |
| 1. | provalimo |
| 2. | provalite |
| glagolski prilog prošli | |
| provalivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| provalio, provalila, provalilo | |
| provalili, provalile, provalila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| provaljen, provaljena, provaljeno | |
| provaljeni, provaljene, provaljena | |
Definicija
| 1. | (što, u što) izvršiti provalu (4) |
| 2. | (, iz čega, se) snažno poteći, naglo se pojaviti u velikoj količini, jakim intenzitetom, usp. provala (1,3) |
| 3. | (, se) pritiskom ili težinom razderati, prolomiti, probušiti [provalio se pod, krov] |
| 4. | (u što) izvršiti prodor, prodrijeti, usp. provala (2) |
| 5. | (što) izdati, usp. provala (5) |
Etimologija
✧ vidi prováljati
