spètljati
spètljati svrš. 〈prez. -ām, pril. pr. -āvši, prid. trp. spȅtljān〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| spetljati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | spetljam |
| 2. | spetljaš |
| 3. | spetlja |
| množina | |
| 1. | spetljamo |
| 2. | spetljate |
| 3. | spetljaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | spetljat ću |
| 2. | spetljat ćeš |
| 3. | spetljat će |
| množina | |
| 1. | spetljat ćemo |
| 2. | spetljat ćete |
| 3. | spetljat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | spetljah |
| 2. | spetlja |
| 3. | spetlja |
| množina | |
| 1. | spetljasmo |
| 2. | spetljaste |
| 3. | spetljaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | spetljao sam |
| 2. | spetljao si |
| 3. | spetljao je |
| množina | |
| 1. | spetljali smo |
| 2. | spetljali ste |
| 3. | spetljali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam spetljao |
| 2. | bio si spetljao |
| 3. | bio je spetljao |
| množina | |
| 1. | bili smo spetljali |
| 2. | bili ste spetljali |
| 3. | bili su spetljali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | spetljaj |
| množina | |
| 1. | spetljajmo |
| 2. | spetljajte |
| glagolski prilog prošli | |
| spetljavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| spetljao, spetljala, spetljalo | |
| spetljali, spetljale, spetljala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| spetljan, spetljana, spetljano | |
| spetljani, spetljane, spetljana | |
Definicija
| 1. | (što) a. vezati petlju b. pren. pobrkati, zakomplicirati |
| 2. | (se) zamrsiti se, zapetljati se, zaplesti se (o koncu, nitima i sl.) |
| 3. | (s kim) pejor. a. združiti se, spanđati se b. stupiti u intiman odnos |
