spúštati
spúštati (koga, što, se) nesvrš. 〈prez. spẉštām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| spuštati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | spuštam |
| 2. | spuštaš |
| 3. | spušta |
| množina | |
| 1. | spuštamo |
| 2. | spuštate |
| 3. | spuštaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | spuštat ću |
| 2. | spuštat ćeš |
| 3. | spuštat će |
| množina | |
| 1. | spuštat ćemo |
| 2. | spuštat ćete |
| 3. | spuštat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | spuštah |
| 2. | spuštaše |
| 3. | spuštaše |
| množina | |
| 1. | spuštasmo |
| 2. | spuštaste |
| 3. | spuštahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | spuštao sam |
| 2. | spuštao si |
| 3. | spuštao je |
| množina | |
| 1. | spuštali smo |
| 2. | spuštali ste |
| 3. | spuštali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam spuštao |
| 2. | bio si spuštao |
| 3. | bio je spuštao |
| množina | |
| 1. | bili smo spuštali |
| 2. | bili ste spuštali |
| 3. | bili su spuštali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | spuštaj |
| množina | |
| 1. | spuštajmo |
| 2. | spuštajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| spuštajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| spuštao, spuštala, spuštalo | |
| spuštali, spuštale, spuštala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| spuštan, spuštana, spuštano | |
| spuštani, spuštane, spuštana | |
Etimologija
✧ vidi spùstiti
