blijéštiti
blijéštiti (se) nesvrš. 〈prez. -īm (se), pril. sad. -tēći (se), gl. im. -tēnje〉,
Nesvršeni | |
---|---|
infinitiv | |
bliještiti | |
prezent | |
jednina | |
1. | bliještim |
2. | bliještiš |
3. | bliješti |
množina | |
1. | bliještimo |
2. | bliještite |
3. | bliješte |
futur | |
jednina | |
1. | bliještit ću |
2. | bliještit ćeš |
3. | bliještit će |
množina | |
1. | bliještit ćemo |
2. | bliještit ćete |
3. | bliještit će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | bliještah |
2. | bliještaše |
3. | bliještaše |
množina | |
1. | bliještasmo |
2. | bliještaste |
3. | bliještahu |
perfekt | |
jednina | |
1. | bliještio sam |
2. | bliještio si |
3. | bliještio je |
množina | |
1. | bliještili smo |
2. | bliještili ste |
3. | bliještili su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam bliještio |
2. | bio si bliještio |
3. | bio je bliještio |
množina | |
1. | bili smo bliještili |
2. | bili ste bliještili |
3. | bili su bliještili |
imperativ | |
jednina | |
2. | bliješti |
množina | |
1. | bliještimo |
2. | bliještite |
glagolski prilog sadašnji | |
bliješteći | |
glagolski pridjev aktivni | |
bliještio, bliještila, bliještilo | |
bliještili, bliještile, bliještila |