svȑgnuti
svȑgnuti (koga, što) svrš. 〈prez. -ēm, pril. pr. -ūvši, aor. svȑgoh/svȑgnuh, prid. trp. svȑgnūt〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
svrgnuti | |
prezent | |
jednina | |
1. | svrgnem |
2. | svrgneš |
3. | svrgne |
množina | |
1. | svrgnemo |
2. | svrgnete |
3. | svrgnu |
futur | |
jednina | |
1. | svrgnut ću |
2. | svrgnut ćeš |
3. | svrgnut će |
množina | |
1. | svrgnut ćemo |
2. | svrgnut ćete |
3. | svrgnut će |
aorist | |
jednina | |
1. | svrgnuh / svrgoh |
2. | svrgnu / svrže |
3. | svrgnu / svrže |
množina | |
1. | svrgnusmo / svrgosmo |
2. | svrgnuste / svrgoste |
3. | svrgnuše / svrgoše |
perfekt | |
jednina | |
1. | svrgnuo sam |
2. | svrgnuo si |
3. | svrgnuo je |
množina | |
1. | svrgnuli smo |
2. | svrgnuli ste |
3. | svrgnuli su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam svrgnuo |
2. | bio si svrgnuo |
3. | bio je svrgnuo |
množina | |
1. | bili smo svrgnuli |
2. | bili ste svrgnuli |
3. | bili su svrgnuli |
imperativ | |
jednina | |
2. | svrgni |
množina | |
1. | svrgnimo |
2. | svrgnite |
glagolski prilog prošli | |
svrgnuvši | |
glagolski pridjev aktivni | |
svrgnuo, svrgnula, svrgnulo | |
svrgnuli, svrgnule, svrgnula | |
glagolski pridjev pasivni | |
svrgnut, svrgnuta, svrgnuto | |
svrgnuti, svrgnute, svrgnuta |