svŕšiti
svŕšiti svrš. 〈prez. svȓšīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. svȓšen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| svršiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | svršim |
| 2. | svršiš |
| 3. | svrši |
| množina | |
| 1. | svršimo |
| 2. | svršite |
| 3. | svrše |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | svršit ću |
| 2. | svršit ćeš |
| 3. | svršit će |
| množina | |
| 1. | svršit ćemo |
| 2. | svršit ćete |
| 3. | svršit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | svrših |
| 2. | svrši |
| 3. | svrši |
| množina | |
| 1. | svršismo |
| 2. | svršiste |
| 3. | svršiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | svršio sam |
| 2. | svršio si |
| 3. | svršio je |
| množina | |
| 1. | svršili smo |
| 2. | svršili ste |
| 3. | svršili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam svršio |
| 2. | bio si svršio |
| 3. | bio je svršio |
| množina | |
| 1. | bili smo svršili |
| 2. | bili ste svršili |
| 3. | bili su svršili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | svrši |
| množina | |
| 1. | svršimo |
| 2. | svršite |
| glagolski prilog prošli | |
| svršivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| svršio, svršila, svršilo | |
| svršili, svršile, svršila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| svršen, svršena, svršeno | |
| svršeni, svršene, svršena | |
Definicija
| 1. | (što, s čim) privesti kraju [svršiti poslove]; dovršiti, okončati, završiti |
| 2. | () razg. postići orgazam |
Frazeologija
⃟ (staviti pred) svršeni čin, v. čin ⃟
Etimologija
✧ vidi svẕha
