sùsresti
sùsresti svrš. 〈prez. sùsretnēm, pril. pr. -ēvši, prid. rad. sùsreo〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
susresti | |
prezent | |
jednina | |
1. | susretnem |
2. | susretneš |
3. | susretne |
množina | |
1. | susretnemo |
2. | susretnete |
3. | susretnu |
futur | |
jednina | |
1. | susrest ću |
2. | susrest ćeš |
3. | susrest će |
množina | |
1. | susrest ćemo |
2. | susrest ćete |
3. | susrest će |
aorist | |
jednina | |
1. | susretoh |
2. | susrete |
3. | susrete |
množina | |
1. | susretosmo |
2. | susretoste |
3. | susretoše |
perfekt | |
jednina | |
1. | susreo sam |
2. | susreo si |
3. | susreo je |
množina | |
1. | susreli smo |
2. | susreli ste |
3. | susreli su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam susreo |
2. | bio si susreo |
3. | bio je susreo |
množina | |
1. | bili smo susreli |
2. | bili ste susreli |
3. | bili su susreli |
imperativ | |
jednina | |
2. | susretni |
množina | |
1. | susretnimo |
2. | susretnite |
glagolski prilog prošli | |
susrevši | |
glagolski pridjev aktivni | |
susreo, susrela, susrelo | |
susreli, susrele, susrela |
1. | (koga) naići na koga ili što; sresti |
2. | (se s kim) sastati se, naći se |
3. | (se s čim) upoznati se [prvi put sam se susreo s tim pojmom] |