štȉćenīk
štȉćenīk m 〈V -īče, N mn -īci〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | štićenik |
| G | štićenika |
| D | štićeniku |
| A | štićenika |
| V | štićeniče |
| L | štićeniku |
| I | štićenikom |
| množina | |
| N | štićenici |
| G | štićenika |
| D | štićenicima |
| A | štićenike |
| V | štićenici |
| L | štićenicima |
| I | štićenicima |
Definicija
onaj koji je pod čijom zaštitom; branjenik, klijent [on je njegov štićenik]
Etimologija
✧ vidi štȋt
