situírati
situírati dv. 〈prez. sitùīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Dv. | |
---|---|
infinitiv | |
situirati | |
prezent | |
jednina | |
1. | situiram |
2. | situiraš |
3. | situira |
množina | |
1. | situiramo |
2. | situirate |
3. | situiraju |
futur | |
jednina | |
1. | situirat ću |
2. | situirat ćeš |
3. | situirat će |
množina | |
1. | situirat ćemo |
2. | situirat ćete |
3. | situirat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | situirah |
2. | situiraše |
3. | situiraše |
množina | |
1. | situirasmo |
2. | situiraste |
3. | situirahu |
aorist | |
jednina | |
1. | situirah |
2. | |
3. | |
množina | |
1. | |
2. | |
3. | |
perfekt | |
jednina | |
1. | situirao sam |
2. | situirao si |
3. | situirao je |
množina | |
1. | situirali smo |
2. | situirali ste |
3. | situirali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam situirao |
2. | bio si situirao |
3. | bio je situirao |
množina | |
1. | bili smo situirali |
2. | bili ste situirali |
3. | bili su situirali |
imperativ | |
jednina | |
2. | situiraj |
množina | |
1. | situirajmo |
2. | situirajte |
glagolski prilog sadašnji | |
situirajući | |
glagolski prilog prošli | |
situiravši | |
glagolski pridjev aktivni | |
situirao, situirala, situiralo | |
situirali, situirale, situirala | |
glagolski pridjev pasivni | |
situiran, situirana, situirano | |
situirani, situirane, situirana |
1. | (koga, što) postaviti/postavljati, rasporediti/raspoređivati u prostoru, odrediti/određivati mjesto čemu |
2. | (koga, se) materijalno zbrinuti/zbrinjavati |