smȅtati
smȅtati (koga, se) nesvrš. 〈prez. smȅćēm, pril. sad. smȅćūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| smetati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | smećem |
| 2. | smećeš |
| 3. | smeće |
| množina | |
| 1. | smećemo |
| 2. | smećete |
| 3. | smeću |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | smetat ću |
| 2. | smetat ćeš |
| 3. | smetat će |
| množina | |
| 1. | smetat ćemo |
| 2. | smetat ćete |
| 3. | smetat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | smećah |
| 2. | smećaše |
| 3. | smećaše |
| množina | |
| 1. | smećasmo |
| 2. | smećaste |
| 3. | smećahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | smetao sam |
| 2. | smetao si |
| 3. | smetao je |
| množina | |
| 1. | smetali smo |
| 2. | smetali ste |
| 3. | smetali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam smetao |
| 2. | bio si smetao |
| 3. | bio je smetao |
| množina | |
| 1. | bili smo smetali |
| 2. | bili ste smetali |
| 3. | bili su smetali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | smetaj |
| množina | |
| 1. | smetajmo |
| 2. | smetajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| smećući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| smetao, smetala, smetalo | |
| smetali, smetale, smetala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| smetan, smetana, smetano | |
| smetani, smetane, smetana | |
Etimologija
✧ vidi smȅsti1
