smútiti
smútiti svrš. 〈prez. smẉtīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. smẉćen〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
smutiti | |
prezent | |
jednina | |
1. | smutim |
2. | smutiš |
3. | smuti |
množina | |
1. | smutimo |
2. | smutite |
3. | smute |
futur | |
jednina | |
1. | smutit ću |
2. | smutit ćeš |
3. | smutit će |
množina | |
1. | smutit ćemo |
2. | smutit ćete |
3. | smutit će |
aorist | |
jednina | |
1. | smutih |
2. | smuti |
3. | smuti |
množina | |
1. | smutismo |
2. | smutiste |
3. | smutiše |
perfekt | |
jednina | |
1. | smutio sam |
2. | smutio si |
3. | smutio je |
množina | |
1. | smutili smo |
2. | smutili ste |
3. | smutili su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam smutio |
2. | bio si smutio |
3. | bio je smutio |
množina | |
1. | bili smo smutili |
2. | bili ste smutili |
3. | bili su smutili |
imperativ | |
jednina | |
2. | smuti |
množina | |
1. | smutimo |
2. | smutite |
glagolski prilog prošli | |
smutivši | |
glagolski pridjev aktivni | |
smutio, smutila, smutilo | |
smutili, smutile, smutila | |
glagolski pridjev pasivni | |
smućen, smućena, smućeno | |
smućeni, smućene, smućena |
1. | (što) izraditi muteći [smutiti smjesu za kolač] |
2. | (koga) pren. pomutiti, uzbuniti |
3. | (se) a. zbuniti se b. postati mutan; zamutiti se |
4. | (što) razg. spretnim postupkom nešto dobiti što nije bilo sigurno ili zasluženo [smutiti novac; smutiti dopust]; izvući, izmuvati, iskamčiti |